Een jaar lang hebben onze verslaggevers Pep Nogueroles en Xavi Bonet zich verdiept in het lot van mensen die langdurig gewelddadig zijn misbruikt in Nederland. De hoofdpersoon in deze reportage is Tess Dribbel, een Nederlandse kunstenares die van kinds af aan  is misbruikt. In Nederland lukte het haar niet om hulp te krijgen. Noodgedwongen vluchtte Tess naar Spanje, waar zij wel hulp vond. De Nederlandse daders proberen haar nog steeds op te sporen om haar het zwijgen op te leggen. Tess zit al jaren ondergedoken. De Nederlandse autoriteiten geven niet thuis.

Langdurig georganiseerd misbruik van kinderen is een taboe-onderwerp. Deze vorm van misbruik is nog steeds onbespreekbaar. Hoe gruwelijker het misbruik, hoe minder de slachtoffers worden geloofd.

Deze reportage vertelt het verhaal van Tess en andere slachtoffers. Een levenslange worsteling en een roep om erkenning, hulp en gerechtigheid.

Tess Dribbel kanaliseert haar pijn via kunst. Zij heeft diverse tentoonstellingen gehouden in Barcelona. Sinds ze heeft kunnen breken met haar vader en de anderen, leeft ze ondergedoken. In “30 minuten” doen Pep Nogueroles en Xavi Bonet verslag van een ongekende zoektocht naar gerechtigheid.

TESS DRIBBEL:
“Ik was klein. De priester liet me aan zijn tafel tekenen. Zijn assistent had een baby die veel huilde. Maar plotseling hield de baby op met huilen. Ze liepen alsof het een processie was, richting de kerktuin. Plotseling, begon een van de misdienaars te huilen. En ze ruilden hem om voor mij. Ik moest de baby begraven.’

YVONNE VAN RIEMSDIJK ook Nederlands slachtoffer.
“Ze hingen me aan kettingen, ze wurgden me, soms zetten ze een kap over mijn hoofd, ze legden me op de tafel en misbruikten me seksueel, ze stikten me en deden me pijn, en ze pasten elektriciteit op me toe.”

ANONIEM NEDERLANDSE PSYCHOTHERAPEUT.
“Met deze zeer gewelddadige martelpraktijken zorgen de daders ervoor dat de kinderen niets zeggen, dat ze geen hulp vragen, dat ze zichzelf volledig isoleren. Wat er dan gebeurt, is dat de geest gefragmenteerd raakt en wat ze doen is het indoctrineren van deze gefragmenteerde delen van kinderen”

Om aan dit soort ongekend geweld te ontsnappen leven sommige slachtoffers ondergedoken.  Zij lopen gevaar omdat netwerken van hun misbruikers naar hen op zoek zijn. Zij weten te veel. Het merendeel van de overlevenden durft geen aangifte te doen noch uitleg te geven over de aard van de georganiseerde mishandeling, uit angst om voor gek te worden versleten.

ESTER ANDRES, directeur R&D+ van de vereniging In Via.
“Voor ons is het heel belangrijk om naar het slachtoffer te luisteren. Ze brengt ons wilde, traumatische ervaringen en onze missie is niet om vast te stellen of dat waar is of een leugen, toch? Onze missie is om haar te kunnen begeleiden in de pijn.”

CORINNE DETTMEIJER: Lid van het VN-Comité CEDAW, voor de uitbanning van discriminatie van vrouwen.
“Als je naar de politie gaat en je weet dat ze je niet zullen geloven, dat je een enorm gevoel van ongeloof zult tegenkomen… is dat traumatiserend. Wat er met deze slachtoffers is gebeurd, is traumatiserend.”

In Europa zijn duizenden gevallen van sadistisch misbruik met rituelen geconstateerd. In Groot-Brittannië ontvangt de National Association of People Abused in Childhood jaarlijks ongeveer 250 hulpvragen van slachtoffers. In Duitsland is een publiek kanaal opgezet om dit soort slachtoffers te ondersteunen en hebben tientallen mensen om hulp gevraagd. Nederland blijft hierin achter. In dat land rust lijkt op georganiseerd sadistisch kindermisbruik een groot taboe te rusten.

In Nederland zijn verschillende verenigingen opgericht om overlevenden van dit soort misbruik te ondersteunen. De Stichting Misbruikt, het Kenniscentrum TGG Stichting Lisa TGKM en Stichting Spotlight oefenen politieke en maatschappelijke druk uit voor de erkenning van en hulp voor de slachtoffers en vervolging van de daders.

In “30 minutes” komen slachtoffers aan het woord die nooit eerder publiekelijk hun verhaal hebben gedaan. Zij vormen slechts het topje van de ijsberg.

Een verslag van: Pep Nogueroles en Xavi Bonet
Afbeelding: Oscar Roger